славя́нскі sláwisch;

славя́нскія мо́вы sláwische Spráchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

славяні́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова або моўны зварот, запазычаныя неславянскай мовай з якой-н. славянскай мовы.

2. Слова або зварот, якія ўвайшлі ў некаторыя славянскія мовы з царкоўнаславянскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́лта-фі́на-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́лта-фі́на-славя́нскі ба́лта-фі́на-славя́нская ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія
Р. ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскае		 ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскіх
Д. ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскім
В. ба́лта-фі́на-славя́нскі (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскага (адуш.)		 ба́лта-фі́на-славя́нскую ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскіх (адуш.)
Т. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскаю		 ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскімі
М. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славя́ншчына, ‑ы, ж.

Уст.

1. Зневаж. Царкоўнаславянскія звароты і выразы ў рускай мове.

2. Славянскія землі, краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вене́ды, ‑аў.

Гіст. Славянскія плямёны эпохі першабытнаабшчыннага ладу, якія на рубяжы нашай эры насялялі тэрыторыю ад Эльбы да Дняпра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славя́не, -вя́н, адз. славяні́н, -а, м.

Адна з самых вялікіх у Еўропе груп роднасных па мове і культуры народаў (беларусы, палякі, балгары і інш.), якія ўтвараюць тры галіны: усходне-, заходне- і паўднёваславянскую.

|| ж. славя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. славя́нскі, -ая, -ае.

Славянскія мовы.

С. эпас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славяні́зм, ‑а, м.

1. Слова або моўны зварот, запазычаныя неславянскай мовай з якой‑н. славянскай мовы. // Выраз або моўны зварот у неславянскай мове, утвораныя па ўзору, па мадэлі якой‑н. славянскай мовы.

2. Слова або зварот, якія ўвайшлі ў некаторыя славянскія мовы з царкоўнаславянскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plemi-ę

н. племя;

~ona słowiańskie — славянскія плямёны;

człowiecze plemi-ę — чалавечы род

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сы́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сыру. Сырны пах. □ З-пад расцярушаных сырных крошак можна было прачытаць на .. рубчастым беразе [талеркі] славянскія літары. Баранавых. // Прыгатаваны з сыру, з сырам. Прысеў і .. [Рыгор] і заказаў шклянку гарбаты ды пару сырных бутэрбродаў. Гартны. // Які прызначаны, служыць для вырабу сыру. Сырная маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУХАРО́НАК Таццяна Іванаўна

(н. 7.8.1954, в. Клінок Чэрвеньскага р-на Мінскай вобл.),

бел. этнограф. Канд. гіст. н. (1988). Скончыла БДУ (1981). З 1971 працуе ў Ін-це мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору Нац. АН Беларусі. Даследуе гіст. эвалюцыю сямейнай і каляндарнай абраднасці беларусаў, яе тэрытарыяльна агульныя і лакальныя рысы, тэндэнцыі развіцця на сучасным этапе. Адзін з аўтараў кніг «Грамадскі, сямейны побыт і духоўная культура насельніцтва Палесся» (1987), «Святы і абрады ў Беларускай ССР» (1988), «Сям’я і сямейны быт беларусаў» (1990), «Славянскія культуры: гістарычны вопыт і сучасныя праблемы» і «Славянскія культуры пасля Другой сусветнай вайны» (1996) і інш.

Тв.:

Радзінныя звычаі і абрады беларусаў: канец XIX—XX ст. Мн., 1993.

т. 9, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)