паскрыгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; зак.

Скрыгатаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыгану́ць гл. скрыгатаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zgrzytać

незак. скрыгатаць;

zgrzytać zębami — скрыгатаць зубамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скрыгатну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да скрыгатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыгата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыгатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праскрыгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; зак.

1. Утварыць скрыгатанне. Піла праскрыгатала.

2. Скрыгатаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заскрыгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; зак.

Пачаць скрыгатаць. // Азвацца скрогатам; праскрыгатаць. Раптам цягнік .. прарэзліва заскрыгатаў тармазамі і стаў. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

knírschen

vi хрумста́ць; скрыпе́ць; скрыгата́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gnash

[næʃ]

v.t.

скрыгата́ць (зуба́мі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chrzęścić

незак. хрустаць; храбусцець; скрыгатаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)