2. Накрыць, запоўніць, усеяць чым‑н. па паверхні. Цвіль укрыла сцены. □ Першы кволы лядок укрыў нешырокую раку.Чарнышэвіч.Сухі пыл уеўся за дзень у твар, укрыў плечы, пабіўся за шыю.Пташнікаў.У паветры марозна, відаць, хутка пойдзе снег, укрые зямлю.Дуброўскі.// Ахутаць, ахінуць (пра туман, смугу, дым і пад.). Ізноў асеннія туманы Укрылі сосны і дубы.Ляпёшкін.// Выступіць па паверхні чаго‑н., распаўсюдзіцца на паверхні чаго‑н. Жанчына, здавалася, не дыхала. Твар яе ўкрылі кропелькі поту.Чыгрынаў.Чырвань укрыла .. шчокі [Статкевіча].Алешка.
3. Схаваць дзе‑н., засцерагчы ад каго‑, чаго‑н. Мсціўцаў ад ворага ўкрыла Ноч сваёй шэрай імглою, Зноў павяла іх дарога Да паласы франтавое.Калачынскі.А я ў дарозе Пад голай вербай днём асеннім Успомню аб густой бярозе, Што ў спёку ўкрыла мяне ценем.Гаўрусёў.// Дапамагчы скрывацца каму‑н. Укрыць злачынца.//перан. Утаіць, скрыць што‑н. ад каго‑, чаго‑н. Укрыць маёмасць ад аблажэння падаткам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
drücken
1.
vt, vi (aufA)
1) ці́снуць, націска́ць (на што-н), паціска́ць (руку)
j-n in die Árme ~ — мо́цна абня́ць каго́-н.
2) ці́снуць (пра абутак)
den Stémpel ~ — паста́віць пяча́тку
3) паніжа́ць (цэны і г.д.)
4) прыгнята́ць, уціска́ць
◊ die Schúlbank ~ — разм. вучы́цца ў шко́ле; праціра́ць штаны́
wíssen*, wo j-n der Schuh drückt — ве́даць чыё-н. сла́бае ме́сца
2.
(sich)
1) праціска́цца
2) мя́цца (аб фруктах)
3) разм. (von, vorD) непрыкме́тна, скрыва́цца; уві́льваць, ухіля́цца (ад чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)