склад

т. 14, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

склад​II м грам Sílbe f -, -n;

адкры́ты склад óffene Sílbe;

закры́ты склад geschlóssene Sílbe;

чыта́ць па склада́х sílbenweise lésen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

склад​I м (сховішча, месца складавання) Láger n -s, -; Spéicher m -s, - (свіран); Zentrálstelle f -, -n (база);

тава́рны склад Wárenlager n, Wárenspeicher m;

склад гато́вай праду́кцыі Fértigwarenlager n;

палявы́ склад вайск Féldlager n;

склад боепрыпа́саў Munitiónslager n;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

склад​III м

1. у розн. знач (сукупнасць) Bestánd m -es, Bestände; Personálbestand m (асабовы);

склад ура́да Zusámmensetzung der Regíerung;

асабо́вы склад Personálbestand m; Personál n -s, -e (бальніцы); Belégschaft f -, -en (калектыў завода і г. д);

склад выкла́дчыкаў Léhrkörper m -s, -;

склад кама́нды спарт die Mánnschafts¦aufstellung f -, -en;

у по́ўным складзе vóllzählig;

быць у складзе дэлега́цыі éiner Delegatión ángehören;

сацыя́льны склад soziále Zusámmensetzung;

2. кніжн (характар) Verfássung f -, Bescháffenheit f -;

склад ро́зуму Mentalität f -, Géistesrichtung f -, Géistesbeschaffenheit f -, Dénkart f -;

склад хара́ктару Charákterbeschaffenheit [ka-] f;

людзі асаблі́вага складу Ménschen von besónderem Schlág;

чалаве́к друго́га складу ein Mensch aus ánderem Holz;

3. (фізічны выгляд) Körperbau m -(e)s, Körperbeschaffenheit f -; Gestált f -;

ён мо́цнага складу er ist kräftig gebáut; er hat éine kräftige Gestált;

4. лінгв:

сло́ўнікавы склад Wórtbestand m -(e)s;

лексі́чны склад мо́вы lexikálischer Spráchbestand

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Склад 1 ‘месца захоўвання (тавараў, матэрыялаў і пад.)’, ‘састаў’, ‘стан’, ‘постаць, целасклад’, ‘манера, спосаб выказваць думкі, гаварыць, пісаць’ (ТСБМ, Нас., Шат., Гарэц., Байк. і Некр., Варл., Янк. 3., ТС, Сл. ПЗБ), ‘лад, логіка, стройнасць’ (Пятк. 2), ‘штабель дроў’ (Шатал.), ‘павець’ (Сл. ПЗБ), скла́дзік ‘кладоўка’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, Жд. 1), склада́нец ‘постаць, целасклад’ (Ян.), ст.-бел. складанка ‘збор, даход’ (Ст.-бел. лексікон). Аддзеяслоўны дэрыват ад скласці, складу < класці (гл.). БЕР (6, 754) на падставе агульнаславянскага распаўсюджання, параўн. рус. склад, польск. skład, чэш. sklad і г. д. узнаўляе прасл. *sъkladъ, але гэта няпэўна з прычыны прадуктыўнасці словаўтваральнай мадэлі. Значэнне ‘састаў’, магчыма, калька польск. skład ‘тс’, але яе практычна нельга адрозніць ад уласнабеларускага ўтварэння; аналагічна значэнне ‘спецыяльнае памяшканне’, што для старабеларускай і рускай выводзіцца з польск. skład ‘magazyn’ (Віткоўскі, Słownik, 173; Гарбуль, Slavistica Vilnensis, 2004, 171).

Склад 2 ‘адзінка вымаўлення, сілаба, частка слова’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Варл., Гарэц., Шат.; ашм., Стан.). Слова як лінгвістычны тэрмін з’явілася ў XIX ст. (Гіст. лекс., 250). Да складаць < класці; параўн. і рус. читать по складам ‘аб тым, хто яшчэ не ўмее бегла чытаць’, а таксама слог ‘склад’ < сложи́ть ‘скласці’.

Склад 3 ‘дзве барозны ворыва, пласты якіх пакладзены адна на другую’ (Шат., Шатал., Сцяшк., Дэмб., Юрч., Янк. 3., ТС, Сл. ПЗБ, Выг., Варл., Стан., Жыв. сл.), ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне’ (Яшк.), ‘частка загона’ (гом., Нар. словатв.). Укр. орати у склад ‘араць, пачынаючы з сярэдзіны загона такім чынам, што пласты кладуцца ўсярэдзіну’, чэш. orati do skladu ‘тс’, польск. skład ‘сярэдняя ўзвышаная частка загона’, славац. sklad ‘тс’, серб.-харв. скла̑д ‘склад’. Этымалагічна тое ж, што і склад 1. Спецыяльна гл. Махэк₂, 251–252.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

склад Узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне (Жытк., Крыч., Мсцісл. Юрч., Нясв., Рэч., Слаўг., Смал., Стол., Шчуч.). Тое ж скід (Лёзн.), складок (Нясв., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

склад, сховішча, схова, база, пакгаўз / для збожжа: элеватар / для зброі: арсенал

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

фра́нка-склад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фра́нка-склад фра́нка-склады́
Р. фра́нка-скла́да франка-складо́ў
Д. фра́нка-скла́ду фра́нка-склада́м
В. фра́нка-склад фра́нка-склады́
Т. фра́нка-скла́дам фра́нка-склада́мі
М. фра́нка-скла́дзе фра́нка-склада́х

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фра́нка-склад м. фра́нко-склад

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склад злачынства

т. 14, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)