пратадэ́рма
(ад прата- + -дэрма)
скапленне маладыферэнцыраваных клетак, якое прыкрывае зародак раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
марэ́на
(фр. moraine)
скапленне скопішча абломкаў горных парод, якое ўтвараецца пры перамяшчэнні ледніка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гематацэ́ле
(ад гемата- + гр. kele = пухліна)
скапленне крыві пераважна паміж лісткамі яечка, якое адбываецца звычайна пры траўмах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
заагле́я
(ад заа- + гр. gloios = клей)
скапленне бактэрый (пераважна водных), якія выдзяляюць слізь або маюць слізістыя капсулы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пнеўмато́ракс
(ад гр. pneumon = лёгкае + торакс)
скапленне паветра ў поласці плеўры ў выніку пашкоджання сценак грудной клеткі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
алістастро́ма
(ад гр. olisthos = няўстойлівасць + stroma = падсцілка)
хаатычнае скапленне абломкаў горных парод сярод тоўшчаў, у якіх яны змяшчаюцца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эмпіе́ма
(гр. empyema = нарыў, гнайнік)
скапленне гною ў якой-н. поласці арганізма (напр. э. плеўры, э. жоўцевага пузыра).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
параты́ды
(ад пара- + гр. us, otos = вуха)
скапленне ядавітых залоз па баках галавы ў саламандраў, жаб і іншых земнаводных.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
піяса́льпінкс
(ад гр. pyon = гной + salpinks = труба)
скапленне гною ў матачнай трубе ў выніку пранікнення ў яе ўзбуджальнікаў гнойнай інфекцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
агламера́т
(лац. agglomeratus = назапашаны)
1) рыхлае скапленне розных горных парод і мінералаў;
2) мет. спечаная ў кавалкі дробная або пылападобная руда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)