ска́лка Цвёрды камень, крэмень, які ідзе на выраб млынавых камянёў, а раней скарыстоўваўся для здабывання агню; залежы крэменю (БРС). Тое ж скалі́ца (Віц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

краме́ньчык м., уменьш.-ласк., см. ска́лка 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кремешо́к м. краме́ньчык, -ка м., ска́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скал ‘бяззубка’ (ТС). Гл. скалка 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Féttauge

n -s, -n ска́лка (на супе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кача́лка I ж. (кресло) кача́лка

кача́лка II ж. (валик для прокатывания белья) ска́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Скалавокі, скалого́кый ‘прыжмураны, з прыжмуранымі вачыма’ (Клім.), скалоокі, скалеокі ‘тс’ (ТС). Да скаліць (вочы) ‘прыжмурваць’ (гл.). Укр. скалоо́кий ‘той, які мае бяльмо на воку’, да скалка ‘бяльмо’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

але́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які звязаны з алеем, утвораны алеем, складаецца з алею. Алейная пляма. Алейная скалка ў супе.

2. Выкананы фарбамі, якія расцёрты на алеі, звязаны з ужываннем такіх фарбаў. Алейны жывапіс. Алейны партрэт. Алейная фарба.

3. З якіх вырабляецца алей (пра расліны). Алейныя культуры.

4. Які адносіцца да вытворчасці алею. Алейны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

огневи́к​I м., обл.

1. (кремень) ска́лка, -кі ж., крэ́мень, -ня м.;

2. (болячка, чирей) ску́ла, -лы ж., скуля́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вало́к I, -лка́ м., с.-х. вало́к

вало́к II, -лка́ м.

1. тех. вало́к, ва́лик, валёк;

2. (в ткацком станке) ска́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)