скакуно́к, ‑нка, м.

Разм. Памянш.-ласк. да скакун (у 1 знач.). Канёк-скакунок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаву́хі, ‑ая, ‑ае.

З адным вухам. Набегаўшыся ўволю, .. [дзедаў] скакун з’явіўся назад, з’явіўся аднавухі, з абкарнаным хвастом.. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Arab​1 [ˈærəb] n.

1. ара́б; ара́бка

2. ара́бскі скаку́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Sprínger

m -s, -

1) скаку́н; скакуне́ц

2) шахм. конь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyścigowiec

м.

1. гоншчык;

2. скакун, рысак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jumper [ˈdʒʌmpə] n.

1. BrE джэ́мпер, сві́тар

2. AmE сарафа́н (які надзяваюць на блузку)

3. sport скаку́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

racer [ˈreɪsə] n.

1. го́ншчык

2. скакавы́ конь, скаку́н

3. го́начнае су́дна; го́начная я́хта

4. го́начны аўтамабі́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

попрыгу́н разг. скаку́н, -на́ м.; (вертун) вярту́н, род. вертуна́ м.; (непоседа) непасе́да, -ды м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skoczek

м.

1. скакун;

skoczek spadochronowy — парашутыст;

2. шахм. конь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛЬХО́ВІКАЎ Мікалай Леанідавіч

(7.9.1922, г. Таганрог — 8.6.1987),

рус. артыст цырка. Нар. арт. СССР (1980). У цырку з 1929. Выступаў пад псеўд. Ніка. У 1950—53 вучыўся на вакальным аддз. Маскоўскай кансерваторыі. Скакун на падкідных дошках, эквілібрыст на пераходнай лесвіцы, жакей, конны акрабат. Стваральнік і ўдзельнік конна-акрабатычнага атракцыёна «Руская тройка» (1971).

т. 1, с. 288

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)