фальсіфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што.

Падрабіць (падрабляць), сказіць (скажаць) з мэтай выдаць за сапраўднае.

Ф. гісторыю.

|| наз. фальсіфіка́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкартава́ць

‘падтасаваць, сказіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падкарту́ю падкарту́ем
2-я ас. падкарту́еш падкарту́еце
3-я ас. падкарту́е падкарту́юць
Прошлы час
м. падкартава́ў падкартава́лі
ж. падкартава́ла
н. падкартава́ла
Загадны лад
2-я ас. падкарту́й падкарту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падкартава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакарэ́жыць

‘скрывіць, сагнуць, сказіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакарэ́жу пакарэ́жым
2-я ас. пакарэ́жыш пакарэ́жыце
3-я ас. пакарэ́жыць пакарэ́жаць
Прошлы час
м. пакарэ́жыў пакарэ́жылі
ж. пакарэ́жыла
н. пакарэ́жыла
Загадны лад
2-я ас. пакарэ́ж пакарэ́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакарэ́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

покове́ркать сов.

1. (изуродовать) папсава́ць;

2. (извратить) сказі́ць, паперакру́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изврати́ть сов. (переврать) перакруці́ць, мног. паперакру́чваць; (исказить) сказі́ць; (искривить) скрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verhúnzen

vt разм. сапсава́ць, зняве́чыць, сказі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абкарна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (разм.)

1. Падрэзаць, абстрыгчы вельмі коратка, няроўна.

А. валасы.

2. перан. Няўмела скараціць які-н. тэкст; пазбавіць якое-н. вучэнне, тэорыю чаго-н. істотнага; сказіць.

А. рукапіс.

А. гіпотэзу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скажо́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сказіць.

2. у знач. прым. Няправільны, перайначаны, сапсаваны. Скажонае ўяўленне. Скажоны змест твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перевра́ть сов., разг. сказі́ць; няпра́вільна расказа́ць (паўтары́ць, назва́ць, пада́ць); см. перевира́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скажэ́нны ‘звар’яцелы’ (ТСБМ, Бяльк., Сцяшк. Сл., Растарг., Мат. Гом., Ян.), укр. скаже́нний ‘тс’. Да ска́зіць < ка́зіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)