поселя́нин уст. селяні́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

смерд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У Старажытнай Русі: селянін, земляроб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

peasant [ˈpeznt] n.

1. селяні́н;

an individual peasant селяні́н-аднаасо́бнік

2. infml, derog. дзераве́ншчына, мужы́к, хам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

serf [sɜ:f] n. hist. прыго́нны селяні́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фела́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Селянін-земляроб у арабскіх краінах.

|| прым. фела́хскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

селяни́н уст., поэт. селяні́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

адыхо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Селянін, які часова сыходзіў з вёскі на сезонныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

малазяме́льны, -ая, -ае.

Які не мае дастатковай колькасці зямлі для апрацоўкі.

М. селянін.

|| наз. малазяме́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чыншаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

1. У феадальнай Еўропе: селянін, які карыстаўся зямлёй часова або бестэрмінова, за што плаціў чынш.

2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст.: селянін, асноўнай формай павіннасці якога быў грашовы аброк, чынш.

|| прым. чыншаві́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вяско́вец, -ко́ўца, мн. -ко́ўцы, -ко́ўцаў, м.

Жыхар вёскі; селянін.

|| ж. вяско́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ко́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)