сверло́ ср. све́рдзел, -дла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́р

‘стальны свердзел’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́р бо́ры
Р. бо́ра бо́раў
Д. бо́ру бо́рам
В. бо́р бо́ры
Т. бо́рам бо́рамі
М. бо́ры бо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

auger​1 [ˈɔ:gə] n. све́рдзел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gimlet [ˈgɪmlət] n. све́рдзел, свярдзёлак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бор³, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Свердзел са стальной, алмазнай або карбарундавай галоўкай, які выкарыстоўваецца ў зубалячэбнай, ювелірнай справе і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для цэнтроўкі. Цэнтровачны свердзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pneumatic drill [nju:ˌmætɪkˈdrɪl] n. пнеўматы́чны све́рдзел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цэ́нтравы, -ая, -ае.

1. гл. цэнтр.

2. Які знаходзіцца ў цэнтры.

Цэнтравая лінія.

Ц. ігрок.

Ц. (наз.) баскетбольнай каманды.

3. Забяспечаны якім-н. цэнтральным прыстасаваннем.

Ц. свердзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wiertło

н. свердзел

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drill​1 [drɪl] n. све́рдзел; дрыль; адбо́йны малато́к;

a dentist’s drill бор

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)