Verbum

вы́плакацца, -плачуся, -плачашся, -плачацца; вы́плачыся; зак.

Аблягчыць сваё гора плачам.

|| незак. выпла́квацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

безадно́сны, -ая, -ае.

Які захоўвае сваё значэнне пры любых умовах; нязменны, абсалютны.

|| наз. безадно́снасць, -і, ж.

рашу́часць, -і, ж.

1. гл. рашучы.

2. Смеласць, гатоўнасць прыняць і ажыццявіць сваё рашэнне.

Праявіць р.

насвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; зак., на каго і без дап.

Выказаць рэзкімі словамі сваё нездавальненне кім-н.

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

нясла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; незак., каго-што.

Сваімі паводзінамі, учынкамі ганьбіць, прыносіць няславу каму-н.

Н. сваё імя.

шэры́ф², -а, мн. -ы, -аў, м.

У мусульман: ганаровае званне асобы, якая нібыта вядзе сваё паходжанне ад Магамета.

анані́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Аўтар, які ўтойвае сваё прозвішча, а таксама літаратурны твор без указання прозвішча аўтара.

зні́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Спыніць сваё існаванне, ліквідавацца, знікнуць.

|| незак. знішча́цца, -а́ецца.

|| наз. знішчэ́нне, -я, н.