жарто́ўна-сатыры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца наяўнасцю гумару і сатыры. Жартоўна-сатырычны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біч¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Бізун, сплецены з дробных раменьчыкаў.

Ударыць бічом.

Б. сатыры (перан.).

2. Ударная частка некаторых механізмаў.

Бічы ў цапах.

3. перан., каго-чаго. Бедства, няшчасце.

Брак — б. вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саты́ра, -ы, ж.

1. Рэзкая, з’едлівая іронія, высмейванне, развянчанне каго-, чаго-н.

2. Твор мастацтва і літаратуры, дзе высмейваюцца і рэзка асуджаюцца негатыўныя з’явы жыцця.

У сатыры вялікая сіла ачышчэння.

|| прым. сатыры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вастрыё, -я́, н.

1. Тонкі завостраны канец якога-н. прадмета, якой-н. прылады.

В. іголкі.

В. штыка.

В. шаблі.

2. перан., чаго. Самае істотнае ў чым-н., накіраванае супраць чаго-н.

В. сатыры.

В. крытыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́мар, -у, м.

1. Дабрадушна-жартаўлівыя адносіны да чаго-н.

Валодаць гумарам.

Пачуццё гумару.

2. У мастацтве: паказ якой-н. з’явы ў дабрадушна-смешным, камічным выглядзе, а таксама літаратурны твор, заснаваны на гэтым прыёме.

Аддзел сатыры і гумару ў газеце.

|| прым. гумарысты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

satire [ˈsætaɪə] n.

1. (on) саты́ра;

biting satire во́страя саты́ра;

a master of political satire ма́йстар паліты́чнай саты́ры

2. сатыры́чны твор, саты́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біч (род. біча́) м.

1. (цепа) би́ло ср.;

2. перен. бич;

б. саты́ры — бич сати́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

джа́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Колючы орган ці частка цела жывёл і раслін для ўпрысквання атрутнага рэчыва.

Д. пчалы.

Змяінае д.

2. Вастрыё колючага ці рэжучага інструмента, прадмета.

Д. касы.

3. перан. Пра што-н. вострае, з’едлівае.

Д. сатыры.

|| памянш. джа́льца, -а, мн. -ы, -аў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сатыры́чны

(гр. satyrikos)

1) які мае адносіны да сатыры, з’яўляецца сатырай, змяшчае ў сабе сатыру;

2) з’едліва-насмешлівы, іранічны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сатыры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сатыры (у 2 знач.); які з’яўляецца сатырай, змяшчае ў сабе сатыру. Сатырычная камедыя. Сатырычныя вершы. □ У час вайны я зноў вярнуўся да сатырычнага жанру. Крапіва. // Уласцівы сатыры (у 2 знач.), сатырыку; выкрывальны. У гэтым творы [«Сон Анупрэя»] Змітрок Бядуля падымаецца да сатырычнага паказу ўлад. Каваленка. У сатырычным плане паказвае аўтар хітрую палітыку Сурвілы. Барсток.

2. З’едліва-насмешлівы; іранічны. Вялікі сатырычны эфект [у сатырычных вершах Коласа] давала зніжана-бытавая сялянская лексіка. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)