sflaczeć

зак. састарэць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

одряхле́ть сов. адрахле́ць, стаць дра́хлым, стаць ляда́шчым, састарэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

састарэ́цца, ‑эюся, ‑эешся, ‑эецца; зак.

Тое, што і састарэць. [Порхаўка:] — Састарэўся [я] нежанатым. Гурскі. [Лявон:] Дзедава хата састарэлася,.. трэ было новую ставіць... Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zgrzybieć

зак. састарэць, сапсець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обветша́ть сов. састарэ́ць; (одряхлеть) адрахле́ць, стаць ляда́шчым; (истлеть) струхле́ць, спарахне́ць; (прийти в упадок) заняпа́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарахне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл. Дзедаўская хата даўно ўжо згніла і спарахнела. Машара. Падумала Марына будавацца. Стары дом спарахнеў ужо. Б. Стральцоў. // перан. Перагарэць (ад перажыванняў). Ад нечаканага гора нешта спарахнела ў Іванавай душы. Быкаў.

2. перан. Састарэць, зрабіцца драхлым (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарахне́ць

1. vermódern vi (s), verwésen vi (s), verfáulen vi (s); morsch wérden;

2. перан. (састарэць) áltern vi (s), gebréchlich [hínfällig] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аджы́ць überlébt sein, veráltet sein (састарэць);

ён аджы́ў свой век er hat áusgelebt;

ён аджыва́е свой век es geht mit ihm zu Énde;

гэ́та ўжо аджыло́ das hat sich schon überlébt [ist áltmodisch] (пра звычаі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зжыць, зжыву, зжывеш, зжыве; зжывём, зжывяце; зак.

1. каго. Стварыўшы для каго‑н. невыносныя ўмовы, загубіць, знішчыць. Зжылі злоснікі добрага чалавека.

2. што. Пазбавіцца ад чаго‑н., ліквідаваць што‑н. Зжыць недахопы. □ — Вось тут і там, пад гэтымі стрэхамі, жывуць людзі. Жывуць яны ў цемнаце і ў гразі, і многія з іх думаюць, што толькі і свету, што тут, пад гэтымі шэрымі стрэхамі. У сваім жыцці гэтыя людзі як бы ненавідзяць адзін аднаго... Што ж рабіць тут такое, каб зжыць гэта ўсё? Чорны.

3. Пражыць (жыццё, гады і пад.). — Я дык не помню, каб так усё гарэла пад восень. І мама не помніць, не расказвала, а сем дзесяткаў зжыла. Пташнікаў. Век зжыць — не мех сшыць. Прыказка.

•••

Зжыць са свету каго — тое, што і зжыць (у 1 знач.).

Зжыць сябе — выявіць сваю нежыццёвасць, аказацца мала прыгодным, непатрэбным; састарэць. Прыгонніцтва канчаткова зжыло сябе. Ларчанка. Сентыменталізм як плынь зжыў сябе. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прийти́ сов., в разн. знач. прыйсці́, мног. папрыхо́дзіць;

прийти́ на заня́тия прыйсці́ (папрыхо́дзіць) на заня́ткі;

пришла́ весна́ прыйшла́ вясна́;

прийти́ к пра́вильному реше́нию прыйсці́ да пра́вільнага рашэ́ння;

прийти́ в ве́тхость састарэ́ць, струхля́вець;

◊

прийти́ в го́лову (на ум) прыйсці́ ў галаву́;

прийти́ в себя́ апа́мятацца;

прийти́ в восто́рг прыйсці́ ў захапле́нне;

прийти́ в созна́ние апрыто́мнець;

прийти́ к ша́почному разбо́ру прыйсці́ ў свіны́я галасы́;

прийти́ на по́мощь прыйсці́ на дапамо́гу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)