са́льта-марта́ле, нескл., н.

Акрабатычны скачок з пераваротам у паветры цераз галаву. // перан. Пра рэзкую перамену ў дзеяннях, учынках. Завод для.. [стажораў] — замест трампліна. Адбудуць сваё, зробяць сальта-мартале, і толькі бачылі іх. Карпаў.

[Іт. saltomortale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

somersault [ˈsʌməsɔ:lt] n. са́льта;

do/turn somersaults круці́ць са́льта; куля́цца, пераку́львацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

са́льто спорт. са́льта нескл., ср., мн. нет;

двойно́е са́льто двайно́е са́льта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сальтамарталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Акрабат, спецыяліст па сальта-мартале.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льто-морта́ле прям., перен. са́льта-марта́ле нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

somersault

[ˈsʌmərsɔlt]

1.

n.

куля́ньне, пераку́льваньне n., са́льта, indecl., n.

2.

v.i.

куля́цца, пераку́львацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Slto

m -s, -s i -ti спарт. са́льта

~ mortle m -, - i Slti mortli

1) са́льта-марта́ле (акрабатычны скачок)

2) перан. рызыко́ўны крок [вы́нік]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БІ́НДЛЕР Вадзім Іосіфавіч

(н. 7.3.1958, Мінск),

бел. спартсмен (акрабатыка). Засл. майстар спорту СССР (1981). Скончыў Бел. ін-т фіз. культуры (1979). Абсалютны чэмпіён свету (1980), Еўропы (1978, 1980), СССР (1977, 1979), чэмпіён свету (1976), Еўропы (1979), неаднаразовы пераможца міжнар. спаборніцтваў. Першы ў свеце выканаў трайное сальта назад (1974). З канца 1980-х г. жыве ў ЗША.

т. 3, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АМАРЫ́М

(Amorim) Энрыке (25.7.1900, г. Сальта, Уругвай — 28.7.1960),

уругвайскі пісьменнік. Літ. дзейнасць пачаў у 1920 (зб. вершаў «Дваццаць год»). Большасць твораў пра жыццё сялянства (трылогія «Арба», 1933, «Пасяленец Агіляр», 1934, «Конь і яго цень», 1941). Вострыя сац. канфлікты ўзняты ў раманах «Дзевяць месяцаў над Неўкенам» (1946), «Перамога не прыходзіць сама» (1952); у рамане «Вусце» (1958) спроба прасачыць усю гісторыю Уругвая. Аўтар паэт. зб. «Мая радзіма» (1960).

Тв.:

Рус. пер. — Хозяин Агиляр;

Тень Скакуна. М., 1987.

т. 1, с. 307

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)