саладзі́цца, ‑лодзіцца; незак.

Зал. да саладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саладжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад саладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саладзі́цца несов., страд. сласти́ться; солоди́ться; см. саладзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

słodować

незак. саладзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cukrzyć

незак. саладзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасілітава́ць ’пахваліць з карыслівымі мэтамі’ (Касп.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. saldyti ’рабіць салодкім, саладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sweeten

[ˈswi:tən]

1.

v.t.

саладзі́ць

2.

v.i.

саладзе́ць, рабі́цца сало́дкім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сало́джаны

1. прил. слащённый;

2. прич. соложённый;

1, 2 см. саладзі́ць;

3. прил. слащёный;

4. прил. соложёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Саладу́ха ’салодкая страва з густазаваранай жытняй мукі, кулага, раўгеня’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Байк. і Некр., Др.-Падб., Сцяшк. МГ, Шн. 3, Малчанава, Мат. культ., Жд. 1, Мат. Гом., Жыв. сл., Нар. сл.), ’раствор, у які апускаюць посуд пасля абпальвання’ (Жд. 1). Рус., укр. солоду́ха ’тс’. Да саладзіць (гл. салодкі) з суф. ‑уха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)