статс-сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

У некаторых краінах: адна з найвышэйшых дзяржаўных пасад, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

|| прым. статс-сакрата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сакрата́р-рэферэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сакрата́р-рэферэ́нт сакратары́-рэферэ́нты
Р. сакратара́-рэферэ́нта сакратаро́ў-рэферэ́нтаў
Д. сакратару́-рэферэ́нту сакратара́м-рэферэ́нтам
В. сакратара́-рэферэ́нта сакратаро́ў-рэферэ́нтаў
Т. сакратаро́м-рэферэ́нтам сакратара́мі-рэферэ́нтамі
М. сакратару́-рэферэнце сакратара́х-рэферэ́нтах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэс-сакрата́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэс-сакрата́р прэс-сакратары́
Р. прэс-сакратара́ прэс-сакратаро́ў
Д. прэс-сакратару́ прэс-сакратара́м
В. прэс-сакратара́ прэс-сакратаро́ў
Т. прэс-сакратаро́м прэс-сакратара́мі
М. прэс-сакратару́ прэс-сакратара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакрата́р-машыні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сакрата́р-машыні́стка сакратары́-машыні́сткі
Р. сакратара́-машыні́сткі сакратаро́ў-машыні́стак
Д. сакратару́-машыні́стцы сакратара́м-машыні́сткам
В. сакратара́-машыні́стку сакратаро́ў-машыні́стак
Т. сакратаро́м-машыні́сткай
сакратаро́м-машыні́сткаю		 сакратара́мі-машыні́сткамі
М. сакратару́-машыні́стцы сакратара́х-машыні́стках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

статс-сакрата́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. статс-сакрата́р статс-сакратары́
Р. статс-сакратара́ статс-сакратаро́ў
Д. статс-сакратару́ статс-сакратара́м
В. статс-сакратара́ статс-сакратаро́ў
Т. статс-сакратаро́м статс-сакратара́мі
М. статс-сакратару́ статс-сакратара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

статс-сакрата́р, -ра́ м. статссекрета́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэс-сакрата́р, -ра́ м. пресс-секрета́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статс-сакратар

т. 15, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

статс-сакрата́р, ‑а, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — ганаровае прыдворнае званне вышэйшых чыноўнікаў. [Звяждоўскі:] — Быў я ў вялікай княгіні Гелены Паўлаўны. Кола вузкае. Статс-сакратар Карніцкі, што прыехаў з Варшавы, міністр унутраных спраў Панскай, Валуеў, яшчэ некалькі чалавек. Караткевіч.

2. У некаторых капіталістычных краінах — назва вышэйшых урадавых асоб, міністраў і пад.

[Ням. Staatssekretär.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДЗЯРЖА́ЎНЫ САКРАТА́Р,

адна з вышэйшых службовых асоб у некат. краінах, чл. урада. У ЗША — кіраўнік дзярж. дэпартамента (ведамства замежных спраў), у Вялікабрытаніі — афіц. тытул міністраў (унутр. спраў, абароны і інш.), у Францыі — нам. міністра або кіраўнік ведамства, у Расійскай імперыі з 1810 — нач. Дзярж. канцылярыі (аддзел справаводства ў Дзярж. савеце).

т. 6, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)