кок-сагы́з, -зу м., бот. коксагы́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крым-сагыз 5/519, 520

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Таў-сагыз 5/519—520

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кок-сагыз 5/519, 520; 6/50; 7/278

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

таў-сагы́з, ‑у, м.

Горная травяністая каўчуканосная расліна.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая каўчуканосная расліна сямейства складанакветных.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з

(рус. кок-сагыз, ад казах. kok sagiz)

травяністая расліна сям. складанакветных, якая паходзіць з Цянь-Шаня; шырока культывуецца як каўчуканосная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таў-сагы́з

(цюрк. tau-sagyz)

травяністая расліна сям. складанакветных, якая расце ў гарах Сярэд. Азіі і з’яўляецца каўчуканосам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каксагы́зішча Поле, дзе рос кок-сагыз (Слаўг.). Тое ж каксагы́знік, каксаі́знік, каксаі́зішча, кастагры́зішча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

скарцане́ра

(іт. scorzonera, ад scorza = кара)

травяністая расліна сям. складанакветных з ядомымі каранямі, пашыраная ў засушлівых раёнах Еўропы і Азіі; некаторыя віды, напр. таў-сагыз, змяшчаюць у каранях каўчук; казялец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)