са́га​1

(ст.-сканд. saga)

1) старажытнаскандынаўскае і старажытнаірландскае народнае гераічнае сказанне;

2) паданне, легенда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

са́га​2

(малайск. sagu)

крупы з крухмалу сагавай пальмы, а таксама штучныя крупы, зробленыя з бульбянога або кукурузнага крухмалу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Са́га ’крупы з крухмалу сагавай пальмы, а таксама штучныя крупы з кукурузнага або бульбянога крухмалу’ (ТСБМ). З рус. са́го ’тс’, у якой праз ням. Sago, франц. sagou з малайск. sâgû ’мука з сагавай пальмы’ (Праабражэнскі, 2, 244; Фасмер, 3, 543; Махэк₂, 535).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Сага аб Эймундзе»

т. 14, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

са́го са́га нескл., ср., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sago [ˈseɪgəʊ] n. (pl. -os) са́га ( крупы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

са́гавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сага ​2. Сагавыя крупы. // Прыгатаваны з сага. Сагавая каша.

2. Састаўная частка назвы некаторых відаў пальмаў, у сарцавіне якіх збіраецца крухмал.

3. у знач. наз. са́гавыя, ‑ых. Клас трапічных раслін, да якога адносіцца сагавая пальма і некаторыя іншыя расліны, падобныя на яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

saga

[ˈsɑ:gə]

n.

са́га f., пада́ньне n., леге́нда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sago

[ˈseɪgoʊ]

n., pl. -goes

са́га n., indecl. (кру́пы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

са́гаўнік

(ад малайск. sagu = сага)

дрэва класа сагаўнікавых, падобнае на пальму, якое пашырана ў тропіках; дае сага, каштоўную драўніну; шырока вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)