agrarian [əgˈreəriən] adj. агра́рны;

agrarian reforms агра́рныя рэфо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэфо́рменны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да рэформы, да часу адмены прыгоннага права ў Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфо́рма, -ы, мн. -ы, -фо́рм і -аў, ж.

1. Пераўтварэнне, змена, перабудова чаго-н.

Р. адукацыі.

Р. правапісу.

Грашовая р.

2. Пераўтварэнне ў якой-н. галіне палітычнага жыцця, якое не датычыць асноў існуючага сацыяльнага ладу.

Палітычныя рэформы.

|| прым. рэфо́рменны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасцяпе́наўшчына, ‑ы, ж.

Уст. Погляды і тактыка ліберальных і апартуністычных партыі і груп, якія супрацьпастаўляюць рэвалюцыйнай барацьбе арыентацыю на нязначныя, паступовыя сацыяльныя рэформы, што ажыццяўляюцца ўрадам эксплуататарскай дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

economic [ˌi:kəˈnɒmɪk] adj. эканамі́чны; гаспада́рчы;

economic growth/cooperation/reforms эканамі́чны рост/эканамі́чнае супрацо́ўніцтва/эканамі́чныя рэфо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

radical​2 [ˈrædɪkl] adj. радыка́льны, карэ́нны; фундамента́льны;

radical views радыка́льныя перакана́нні;

radical reforms карэ́нныя рэфо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ты́сяцкі, ‑ая, ‑ае.

1. У Старажытнай Русі — начальнік ваеннага апалчэння.

2. Выбарная службовая асоба ад сялян, вясковы старшыня (да рэформы 1861 г.).

3. Галоўны распарадчык у старадаўнім рускім вясельным абрадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэфо́рменны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да перыяду пасля рэформы. Рэвалюцыйны пафас беларускай дэмакратычнай паэзіі 1905–1907 гадоў з’яўляўся яркім выражэннем незадаволенасці, якая накаплялася ў народных нізах на працягу парэформеннага саракагоддзя. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inaugurate [ɪˈnɔ:gjəreɪt] v.

1. адкрыва́ць (новы будынак, цырымонію і да т.п.)

2. уво́дзіць (рэформы і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фіта́, ‑ы, ДМ фіце, ж.

Перадапошняя літара рускага алфавіта, якая была запазычана з грэчаскай мовы для перадачы гука «ф» у словах грэчаскага паходжання і існавала ў рускім пісьмо да рэформы арфаграфіі 1917–1918 гг.

[Грэч. thēta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)