рева́нш рэва́нш, -шу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартыўнае спаборніцтва ў гульні паміж двума праціўнікамі або дзвюма камандамі.

Футбольны м.

М.-рэванш.

|| прым. ма́тчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матч-рева́нш матч-рэва́нш, -шу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэваншы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто імкнецца ўзяць рэванш; прыхільнік рэваншызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Revanche

[-vã:ʃ(ə)]

f -, -n рэва́нш;

~ néhmen* браць [узя́ць] рэва́нш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэваншы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Узяць (браць) рэванш. — [Вораг] намерваецца рэваншыраваць на Дзясне. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

a return game

рэва́нш -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rewanż, ~u

м. рэванш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

revenge​1 [rɪˈvendʒ] n.

1. по́мста, адпла́та;

in reven ge у адпла́ту;

take one’s revenge on smb. for smth. адпо́мсціць каму́-н. за што-н.

2. пра́га по́мсты; по́мслівасць, мсці́васць

3. sport рэва́нш;

give smb. his revenge даць каму́-н. магчы́масць адыгра́цца;

get revenge узя́ць рэва́нш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэваншы́зм, ‑у, м.

Імкненне ўзяць рэванш пасля ваеннага паражэння; палітыка падрыхтоўкі новай вайны з мэтай вярнуць пазіцыі, страчаныя ў папярэдняй вайне. Пленум ЦК КПСС пацвердзіў правільнасць палітыкі, накіраванай на выкрыццё рэваншызму і мілітарызму. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)