цёмна-руды́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цёмна-руды́ |
цёмна-руда́я |
цёмна-рудо́е |
цёмна-руды́я |
| Р. |
цёмна-рудо́га |
цёмна-рудо́й
цёмна-рудо́е |
цёмна-рудо́га |
цёмна-руды́х |
| Д. |
цёмна-рудо́му |
цёмна-рудо́й |
цёмна-рудо́му |
цёмна-руды́м |
| В. |
цёмна-руды́ (неадуш.)
цёмна-рудо́га (адуш.) |
цёмна-руду́ю |
цёмна-рудо́е |
цёмна-руды́я (неадуш.)
цёмна-руды́х (адуш.) |
| Т. |
цёмна-руды́м |
цёмна-рудо́й
цёмна-рудо́ю |
цёмна-руды́м |
цёмна-руды́мі |
| М. |
цёмна-руды́м |
цёмна-рудо́й |
цёмна-руды́м |
цёмна-руды́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Руда́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Руда́ |
| Р. |
Руды́ |
| Д. |
Рудзе́ |
| В. |
Руду́ |
| Т. |
Рудо́й
Рудо́ю |
| М. |
Рудзе́ |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
няру́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не з’яўляецца рудой. Нярудныя выкапні. // Звязаны са здабычай і перапрацоўкай выкапняў, якія не з’яўляюцца рудой. Нярудная прамысловасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руда́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
руда́ |
ру́ды |
| Р. |
руды́ |
ру́д |
| Д. |
рудзе́ |
ру́дам |
| В. |
руду́ |
ру́ды |
| Т. |
рудо́й
рудо́ю |
ру́дамі |
| М. |
рудзе́ |
ру́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нава́льшчык, ‑а, м.
Той, хто навальвае што‑н.; рабочы ў шахце, які нагружае ваганеткі вугалем, рудой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
празо́рлівасць, ‑і, ж.
Здольнасць прадбачыць будучае; праніклівасць. Славіка.. ўразіла Ірыніна празорлівасць: «Я адразу адчула ў гэтай рудой суперніцу». Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рудабаро́ды, ‑ая, ‑ае.
З рудой барадой. — Што ён кажа? — не ўтрываў шыракаплечы рудабароды партызан з марлевай павязкай на вялікай стрыжанай галаве. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падстрэ́шак, ‑шка, м.
Ніжні край страхі, які навісае над сцяною якога‑н. будынка. Касу мы ўзялі ў дзядзькавага напарніка, дасталі з падстрэшка дашчатай, нізенькай пунькі, крытай толем і рудой гарбатай бляхай. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слаі́сты, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з слаёў, ляжыць слаямі. Слаістая маса. Слаісты грунт. □ Мінуў [Пятро] мост цераз незамерзлую рэчку з імклівай рудой вадой, што бубнела, булькала ля берага пад карункавай стрэшкай слаістага лёду. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́міна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і яма. Вуліца была ў ямінах, калдобінах. Хведаровіч. Стаялі тут яміны з вадою, нібы хтосьці выканаў студні. Бядуля. Пад рудой шчацінай не відаць былі ўпалыя яміны шчок. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)