распада́ться несов., в разн. знач. распада́цца; (разваливаться) разва́львацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недзялі́масць, ‑і, ж.

Кніжн. Няздольнасць дзяліцца, распадацца на часткі; непадзельнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распадзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. распадацца — распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fragment​2 [frægˈment] v. разбіва́ць; разбіва́цца; распада́цца, лама́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распа́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. распадацца — распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fall apart

распада́цца, разва́львацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падраздзяля́цца, ‑яецца; незак.

1. Дзяліцца, распадацца на больш дробныя часткі. Рота падраздзяляецца на ўзводы.

2. Зал. да падраздзяляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыферэнцы́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

1. Расчляніцца (расчляняцца), распасціся (распадацца) на асобныя разнародныя элементы.

2. толькі незак. Зал. да дыферэнцыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыеакты́ўнасць, ‑і, ж.

Здольнасць некаторых атамных ядзер самаадвольна распадацца, вылучаючы элементарныя часцінкі: электроны, пазітроны і пад. Радыеактыўнасць урану. Прыродная радыеактыўнасць. Штучная радыеактыўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́масць, ‑і, ж.

1. Здольнасць дзяліцца, распадацца на часткі. Дзялімасць клеткі.

2. Уласцівасць цэлага ліку дзяліцца на другі лік без астачы. Адзнакі дзялімасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)