раскрыжава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскрыжаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскрыжо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрыжоўваць — раскрыжаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскрыжава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрыжаваць.
2. Разыходжанне дарог, вуліц у выглядзе крыжа; скрыжаванне. Даўней, калі ў вёсцы была брыгада, на раскрыжаванні дарог стаяў клуб. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kréuzigen
vt распя́ць, раскрыжава́ць, укрыжава́ць
sein Fleisch ~ — царк. утаймо́ўваць сваю́ плоць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kreuz
n -es, -e
1) крыж
das Róte ~ — чырво́ны крыж
etw. übers ~ légen — пакла́сці што-н. крыж-на́крыж
ein ~ schlágen*, das Zéichen des ~es máchen — перажагна́цца
ans ~ schlágen* [nágeln] — раскрыжава́ць, укрыжава́ць
2) анат. паясні́ца
3) карт. жо́лудзі, крэ́сці
4) крыж, ця́жар, му́ка, паку́та
sich in sein ~ schícken — пако́рліва не́сці свой крыж, прыміры́цца з сваі́м лёсам
5) муз. дые́з
◊ ein ~ über etw. (A) máchen — паста́віць крыж на чым-н.; махну́ць руко́ю на што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)