аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паве́раны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (кніжн.).

Асоба, афіцыйна ўпаўнаважаная дзейнічаць ад чыйго-н. імя.

○

Прысяжны павераны — адвакат у царскай Расіі.

Прысяжны ў справах — дыпламатычны прадстаўнік, ніжэйшы на ранг за пасла ці пасланніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой‑н. галіне. Вайсковы, гандлёвы аташэ. // Малодшы дыпламатычны ранг (у ведамстве замежных спраў).

[Фр. attaché.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

St.-Kl., StKl

= Steuerklasse – ранг падаткаабкладання

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rángklasse

f -, -en разра́д [службо́вая катэго́рыя] афіцэ́рскага саста́ву; ранг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

captaincy

[ˈkæptənsi]

n., pl. -ies

ранг капіта́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паве́раны, ‑ага, м.

Асоба, якая мае права дзейнічаць ад імя якой‑н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку. Прыватны павераны.

•••

Павераны ў справах — дыпламатычны прадстаўнік, ніжэйшы на ранг за пасла, пасланніка.

Прысяжны павераны — афіцыйная назва адваката ў Расіі да рэвалюцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Reg.- Rat

= Regierungsrat – урадавы саветнік, рэгірунгсрат (ранг службоўца ў ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

adjutancy

[ˈædʒʊtənsi]

n.

ад'юта́нцтва n. (ра́нг або́ паса́да ад’юта́нта)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

princedom

[ˈprɪnsdəm]

n.

кня́ства n. (тэрыто́рыя); князёўства -а n. (стано́вішча, ранг або́ ты́тул)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)