сквіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., з кім-чым (разм.).

1. Разлічыцца з кім-н., аддаць доўг каму-н.

С. з даўгамі.

2. перан. Пакончыць разлікі з кім-, чым-н., скончыць якую-н. справу.

С. з залікам.

3. перан. Адпомсціць крыўдай за крыўду.

С. з крыўдзіцелямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыраба́нк

(ад іт. giro = абарот + банк)

банк, якія здзяйсняе безнаяўныя разлікі паміж сваімі кліентамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

замаро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць і замарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм. Збіць з толку; заблытаць. Замарочыць чалавека. □ Замарачылі галаву паперы ды разлікі. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасаско́кваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Тое, што і пасаскакваць. Маўчалі адно нашы кулямёты. Іх разлікі пасаскоквалі таксама з машын, як толькі пачулася каманда «паветра!» Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

porachunek, ~ku

porachun|ek

м.

1. уст. разлік;

2. часцей мн.~kі перан. разлікі, рахункі;

~ki osobiste — асабістыя разлікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рахава́ць

(польск. rachować, ад ням. rechnen)

1) рабіць разлікі, падлікі;

2) перан. узважваць, прыкідваць (напр. р., як лепш арганізаваць справу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

precise [prɪˈsaɪs] adj.

1. дакла́дны;

precise calculations дакла́дныя разлі́кі;

at that pre cise moment у гэ́ты са́мы мо́мант

2. акура́тны; пунктуа́льны

♦

to be (more) precise каб быць больш дакла́дным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жыраба́нк

(ад іт. giro = абарот + banco = банк)

банк, які здзяйсняе безнаяўныя разлікі паміж сваімі кліентамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

porachować się

зак.

1. зрабіць (правесці) падлік;

2. палічыцца; звесці разлікі (рахункі); паквітацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адо́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Станоўча аднесціся да чаго‑н.; ухваліць. Калі.. [Сцёпка] даведаўся, што Аленка збіраецца далей вучыцца, то адобрыў яе намер. Колас. // Згадзіцца з чым‑н., прыняць (праект, план і пад.). [Кіеня:] — А гэта — інжынерскія разлікі. Іх можна або адобрыць, або забракаваць. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)