раз’ядна́нне н. Isolíerung f -, Trénnung f -, Ábsonderung f -; гл. тс. разлучэнне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

isolation [ˌaɪsəˈleɪʃn] n.

1. ізаля́цыя (у розных знач.); разлучэ́нне, раз’ядна́нне;

an isolation hospital інфекцы́йная бальні́ца

2. само́та, адзіно́та;

He lived in splendid isolation. Ён жыў у блаславёнай адзіноце.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)