fragmented [frægˈmentɪd] adj. раско́латы; раздро́блены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

драблёны, ‑ая, ‑ае.

Раздроблены, раскрышаны. Драблёнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́рсны, ‑ая, ‑ае.

Раздроблены, рассеяны.

•••

Дысперсная сістэма гл. сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздро́бленасць ж. раздроблённость, раздро́бленность; см. раздро́блены 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распы́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад распыліць.

2. у знач. прым. Які мае выгляд пылу, з’яўляецца пылам. Распыленая глеба.

3. у знач. прым. Не злучаны ў адно цэлае; раздроблены. Распыленыя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздро́бнены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздрабніць.

2. у знач. прым. Тое, што і раздроблены (у 2 знач.).

3. у знач. прым. Раздзелены на дробныя часткі, групы; расчлянёны. Раздробленая гаспадарка. Раздробленая феадальная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

granulated

[ˈgrænjəleɪtəd]

adj.

1) раздро́блены, гранулява́ны (цу́кар)

2) granulated sugar — цу́кар-пясо́к, пескавы́ цу́кар

3) з шурпа́тай паве́рхняй (шкло, ску́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

растру́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раструшчыць.

2. у знач. прым. Раздроблены, разбіты на дробныя кавалкі. Пад нагу то тут, то там траплялі раструшчаныя кукурузныя пачаткі. М. Стральцоў. Ступіш не так — і загрыміць якая-небудзь бляшанка, пакоціцца ўніз раструшчаная цагліна... Бураўкін. // Пашкоджаны, разбіты (пра косць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́рсны

(лац.dispersus)

раздроблены, рассеяны;

д-ая сістэма — фізіка-хімічная сістэма, у якой адна з састаўных частак у выглядзе дробных часцінак размеркавана ў аднародным асяроддзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

skruszony

skruszon|y

1. пакорны;

~y grzesznik — пакаянны грэшнік;

~a minka — пакорная міна;

2. скрышаны, раздроблены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)