gałęzisty

галіністы, галінасты, разгалісты;

gałęzisty dąb — разгалісты дуб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кашла́ты, -ая, -ае.

1. Пакрыты густой доўгай поўсцю ці валасамі; калматы.

К. сабака.

Кашлатыя валасы.

2. 3 густым веццем, шырокімі лапкамі; разгалісты.

Кашлатая елка.

|| наз. кашла́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз...² (рас...), прыстаўка прыметнікаў (разм.).

Абазначае:

1) вышэйшую ступень якой-н. якасці, напр.: развясёлы, разудалы, распракляты;

2) наяўнасць чаго-н., што распасціраецца ў розных кірунках, напр.: развілісты, разгалісты, раскідзісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з некалькіх рал; разгалісты. Ралістая дзічка цяжка асядала на высокую мяжу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́систый разло́жысты, разга́лісты, разве́сісты, раскі́дзісты;

◊

разве́систая клю́ква шутл. на вярбе́ гру́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прасянік 8/560

- » - разгалісты 8/560 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кашта́н¹, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Дрэва сямейства букавых з пладамі ў выглядзе буйнога арэха, а таксама плод гэтага дрэва.

Разгалісты к.

Назбіраць каштанаў.

2. -у, адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. кашта́навы, -ая, -ае.

Каштанавая алея.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ралава́ты ’разгалісты, развілісты, галінасты, з раламі’ (ТСБМ, Мат. Гом.), ралова́ты ’сукаваты, са шматлікімі разгалінаваннямі’ (ТС; лунін., Шатал.; пін., Сл. ПЗБ), ра́лісты ’разгалісты, развілісты, маючы форму вілаў’: раліста ліпа (ТСБМ, Сл. ПЗБ), раля́сты ’кусцісты, шматпарасткавы’ (ТС). Параўн. серб. ра̏кљаст ’развілісты’. Ад рала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плашчаві́на ’плошча’ (Ян.). Да пласкі (гл.) > плашчовы. Параўн. рус. забайк. ппаіцавыіі ’разгалісты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozłożysty

разложысты, раскідзісты;

rozłożysty dąb — разгалісты дуб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)