Verbum

радыёпрыёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для прыёму гукаў, сігналаў па радыё.

радыёперада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

Перадача (у 2 знач.) па радыё.

Слухаць радыёперадачы.

Музычная р.

радыёста́нцыя, -і, мн. -цый, ж.

Станцыя для перадачы і прыёму гукаў і іншых сігналаў па радыё.

радыёвяшча́нне, -я, н.

Перадача паведамленняў, музыкі і пад. па радыё.

Р. для моладзі.

|| прым. радыёвяшча́льны, -ая, -ае.

рэтрансля́цыя, -і, ж.

Прыём і перадача радыё- або тэлевізійнай праграмы цераз прамежкавы пункт.

|| прым. рэтрансляцы́йны, -ая, -ае.

тонма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

Работнік радыё, кіно, тэатра, які ведае гукавым афармленнем спектакляў, радыёперадач і пад.

хранікёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Супрацоўнік газеты, радыё, які дае інфармацыю ў аддзел хронікі.

|| прым. хранікёрскі, -ая, -ае.

радзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак.

Паведаміць (паведамляць) пры дапамозе рацыі, па радыё.

Р. пра стан надвор’я.

перада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. гл. перадаць.

2. Тое, што перадаецца па радыё, тэлебачанні.

Музычная п.

Слухаць перадачу па радыё.

3. Прадукты харчавання, рэчы, якія перадаюцца каму-н. (напр., хвораму ў бальніцу).

Прынесці перадачу хвораму.

4. Механізм, які перадае рух ад адной часткі прыстасавання да другой.

Зубчастая п.