бруцэлёз, ‑у, м.

Заразная хвароба коз, авечак, свіней, буйнай рагатай жывёлы, здольная перадавацца ад іх чалавеку.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rínderherde

f -, -n гурт буйно́й рага́тай жывёлы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зе́бу, нескл., м.

Від свойскай буйной рагатай жывёлы з невялікім тлушчавым гарбом на карку (пашыраны ў Азіі і Афрыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АНГЕ́ЛЬНСКАЯ ПАРО́ДА буйной рагатай жывёлы, тое, што англерская парода.

т. 1, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

я́шчур, ‑у, м.

Вострая заразная хвароба буйной рагатай жывёлы і іншых парнакапытных. [Гаспадыня:] — У нас, Шурачка, няшчасце: каровы пачынаюць яшчурам хварэць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ярмо́, -а́, мн. я́рмы і (з ліч. 2, 3, 4) ярмы́, я́рмаў, н.

1. Драўляны хамут для рабочай буйной рагатай жывёлы.

2. адз., перан. Няволя, прыгнёт, уціск (высок.).

Вызваліцца ад каланіяльнага ярма.

|| прым. ярэ́мны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кетгу́т, ‑у, М ‑гуце, м.

Ніці, якія атрымліваюць з кішак дробнай рагатай жывёлы (скарыстоўваюцца пры хірургічных аперацыях для ўнутраных швоў і перавязкі сасудаў).

[Англ. catgut.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімента́льскі, ‑ая, ‑ае.

Пра пароду буйнай рагатай жывёлы, якая выведзена ў Швейцарыі і вызначаецца высокімі малочнымі і мяснымі якасцямі. // Які мае адносіны да такой пароды. Сіментальская карова.

[Ад назвы даліны Simmental у Швейцарыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cattle [ˈkætl] n. буйна́я рага́тая жывёла; валы́, быкі́ і каро́вы;

twenty head of cattle два́ццаць гало́ў буйно́й рага́тай жывёлы;

The cattle are in the shed. Каровы ў хляве.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зебо́ід

(ад зебу + -оід)

гібрыд буйной рагатай жывёлы і зебу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)