korsarstwo

н. пірацтва; марскі разбой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piracy

[ˈpaɪrəsi]

n., pl. -cies

1) піра́цтва n.

2) парушэ́ньне а́ўтарскіх право́ў

3) informal запро́шваньне празьме́рна высо́кае цаны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вікінг ’старажытнаскандынаўскі марскі воін, член рабаўніцкіх марскіх дружын, якія ў VIII–XII стст. нападалі і грабілі еўрапейскія краіны’ (БРС, КТС). Гістарычны тэрмін, запазычаны з рус. викинг (Крукоўскі, Уплыў, 86) < швед. viking < ст.-ісл. vîkingr ’пірат, марскі рабаўнік’, ісл. víking ’паход вікінгаў, пірацтва’ < vîg ’барацьба, бой, забойства’ (Шанскі, 1, В, 97; Ёўгансон, 1, 114–115; Фальк-Торп, 1377).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)