піла́-ры́ба, пілы-рыбы; мн. пілы-рыбы; ж.

Вялікая драпежная марская рыба з пілападобнымі адросткамі на верхняй сківіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пила́-ры́ба зоол. піла́-ры́ба, род. пілы́-ры́бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развадны́, -а́я, -о́е.

1. Які прызначаны, служыць для разводкі (у 2 знач.).

Р. ключ (для пілы).

2. Такі, які можна развесці¹ (у 4 знач.).

Р. мост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпільны́, ‑а́я, ‑о́е.

Выраблены з дапамогаю пілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sägeblatt

n -s, -blätter палатно́ пілы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пілападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Вострымі выступамі, зубцамі падобны да пілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адскры́гаць, ‑ае; зак.

Закончыць (перастаць) скрыгаць. Адгрымелі мае лесапільныя варштаты, адскрыгалі пілы. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жгіў-жгіў ’гукапераймальны выклічнік, які імітуе гук пілы’ (полац., Нар. лекс., 22).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лончык ’палачка для рэгулявання нацягнутасці пілы’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. łączka, łącznik ’тое, што злучае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выпіло́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпілоўваць — выпілаваць.

2. Упрыгожанне, выкананае з дапамогай пілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)