трайча́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з трох аднародных частак, прадметаў.

Трайчастыя вілы.

2. У выразе: трайчасты нерв (спец.) — пятая пара чэрапна-мазгавых нерваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fifth [fɪfθ] num., n. пя́ты; пя́тая ча́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

коло́ннаII (строй, группа людей и т. д.) кало́на, -ны ж.;

пя́тая коло́нна полит. пя́тая кало́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пя́ты

лічэбнік, парадкавы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пя́ты пя́тая пя́тае пя́тыя
Р. пя́тага пя́тай
пя́тае
пя́тага пя́тых
Д. пя́таму пя́тай пя́таму пя́тым
В. пя́тага (адуш.)
пя́ты (неадуш.)
пя́тую пя́тае пя́тых (адуш.)
пя́тыя (неадуш.)
Т. пя́тым пя́тай
пя́таю
пя́тым пя́тымі
М. пя́тым пя́тай пя́тым пя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

fünftel

num

ein ~ — адна́ пя́тая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fünftel

n -s, - пя́тая ча́стка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кві́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж.

1. Пятая ступень гамы, а таксама інтэрвал, які ахоплівае пяць ступеней.

2. Самая высокая па тоне струна некаторых струнных інструментаў.

Павесіць нос на квінту (разм., жарт.) — зажурыцца, засумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пя́ты ліч. der fünfte;

пя́тая гадзі́на es geht auf fünf (Uhr), vier Uhr vorbi;

пя́тая ча́стка Fünftel n -s, -; der fünfte Teil;

пя́тая кало́на паліт. die fünfte Kolnne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кві́нта

(лац. quinta = пятая)

1) муз. пятая ступень дыятанічнай гамы; інтэрвал, які ахоплівае 5 ступеней;

2) самая высокая па тону струна скрыпкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

д, нескл., н.

1. Пятая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «дэ». Вялікае Д. Напісаць д.

2. Звонкі, зубны, выбухны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)