dust​1 [dʌst] n. пыл;

gold dust залатано́сны пясо́к;

a speck of dust пылі́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

particle [ˈpɑ:tɪkl] n.

1. часці́нка;

a particle of dust пылі́нка

2. phys. часці́ца

3. ling. часці́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парушы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Маленькая часцінка чаго‑н.; пылінка. Гукан зняў з пяра пазногцем парушынку, акуратна падпісаў і прамакнуў. Шамякін. У пасках святла, якія коса з акна ў вугал перасякалі хату, варушыліся драбнюткія парушынкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

particle

[ˈpɑ:rtɪkəl]

n.

1) часьці́нка, крупі́нка f.

a particle of dust — пылі́нка f.

2) Gram. часьці́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

speck [spek] n. пля́мка, кра́пінка; крупі́нка, драбо́к;

a speck of dust пылі́нка;

not a speck of evidence нія́кіх до́казаў;

not a speck of truth ні ка́ліва пра́ўды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pyłek, ~ku

pył|ek

м.

1. пылінка;

2. бат. пылок;

~ek kwiatowy — кветкавы пылок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дыл, дыло́к ’самая мяккая мука пры сеянні, парашок’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 200–201), як і рус. дыл ’пыл, якое-н. расцёртае ў парашок рэчыва’, дыль ’мучное, хлебнае, крухмальнае рэчыва ў збожжы’, роднаснае літ. dūlis ’туман, пара’, dùlkė ’пылінка’: да і.-е. *dhū̆‑l‑ (Трубачоў, там жа, не згаджаецца з тлумачэннем Абаева: параўнанне з асец. формамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Körnchen

n -s, - зярня́тка, крупі́нка

ein ~ Sand — пясчы́нка

ein ~ Staub — пылі́нка

ein ~ Wáhrheit — крупі́нка [ка́ліва] пра́ўды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сінь-по́рах ‘самая малая частка, парушынка’ (Нас.): ні сінь пораху (Сержп. Прык.), сюды ж, відаць, і сінь‑па́хъ — без значэння ў беларускім слоўніку Шымкевіча (Шымк. Собр.). Першая частка спалучэння можа ідэнтыфікавацца з слав. *sinь ‘чорны’ (гл. сіні), што захавалася ў фразеалагізме *sine za nogъtemь, пра якія гл. Толстой, Слав. языкозн. VII, 273–293. Другая частка захоўвае архаічнае значэнне ‘пылінка, парушынка’, гл. порах 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

speck

[spek]

1.

n.

1) пля́мка f.; кра́піна, кра́пінка f.

2) ча́стачка, крупінка f.

a speck of dust — пылі́нка f.

2.

v.t.

пля́міць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)