Bíene

f -, -n пчала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hónigbiene

f -, -n рабо́чая пчала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

нахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што-н.

Н. паліто на плечы.

2. Нахіліць да зямлі (разм.).

Сядзе пчала на кветачку, нахіне яе да зямлі.

|| незак. нахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насякомае, ✂, н.

Маленькая беспазваночная членістаногая жывёліна (муха, пчала, мурашка і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

трутнёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Рабочая пчала, што адкладвае яйцы, з якіх развіваюцца трутні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траві́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і травінка; адно каліва травы. Здавалася, што .. над прыгрэтай сонцам травінай загудзе пчала. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кармі́льніца ’рабочая пчала’ (Анох.). Гл. карміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ [Карзі́ншчыца] корзинщица ’пчала, якая збірае мёд’ (Лнох.). да карзіна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сухазе́м’е, ‑я, н.

Разм. Тое, што і суша (у 1 знач.). Прысела адпачыць і гарапашніца пчала. Адкуль яна ўзялася тут, над балотам, даволі далёка ад сухазем’я? В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксілако́па

(н.-лац. xylocoра)

пчала размерам з чмяля, пашыраная ў тропіках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)