бу́рбалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Паветраны шарык у вадзе або іншай вадкасці.

◊

Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуска́ть несов.

1. в разн. знач. пуска́ць;

2. (бросать) пуска́ць, кі́даць; (швырять) шпурля́ць; см. пусти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галі́ніцца, ‑ніцца; незак.

Пускаць адросткі, абрастаць галінамі. Сцябло галініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выро́джваць

‘нараджаць, пускаць у свет каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выро́джваю выро́джваем
2-я ас. выро́джваеш выро́джваеце
3-я ас. выро́джвае выро́джваюць
Прошлы час
м. выро́джваў выро́джвалі
ж. выро́джвала
н. выро́джвала
Загадны лад
2-я ас. выро́джвай выро́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выро́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забурбо́ліць

‘пачаць бурболіць - узнімаць, пускаць бурбалкі, булькаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забурбо́лю забурбо́лім
2-я ас. забурбо́ліш забурбо́ліце
3-я ас. забурбо́ліць забурбо́ляць
Прошлы час
м. забурбо́ліў забурбо́лілі
ж. забурбо́ліла
н. забурбо́ліла
Загадны лад
2-я ас. забурбо́ль забурбо́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час забурбо́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пуск, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. пускаць — пусціць (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пусці́ць гл. пускаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

залужа́ть несов., с.-х. залу́жваць, пуска́ць пад сенажа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slaver​2 [ˈslævə] v. слі́ніць, пуска́ць слі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

візгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.

Пранізліва, рэзка гучаць; скавытаць. [Сабака] пачынае тоненька візгатаць і пускаць сліну. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)