закла́цаць

‘бразгаць (зброяй); ляскаць (зубамі); пстрыкаць (прынтарам) ’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закла́цаю закла́цаем
2-я ас. закла́цаеш закла́цаеце
3-я ас. закла́цае закла́цаюць
Прошлы час
м. закла́цаў закла́цалі
ж. закла́цала
н. закла́цала
Загадны лад
2-я ас. закла́цай закла́цайце
Дзеепрыслоўе
прош. час закла́цаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пстры́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пстрыкаць (у 1–4 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пстрыкаць некаторы час; пстрыкнуць некалькі разоў. [Лейтэнант] прытуліў да сябе Ігнатку, усміхаючыся, папстрыкаў злёгку пальцам па яго кірпатым носіку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schnálzen

vi цмо́каць (языком), пстры́каць (пальцамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flip [flɪp] v.

1. падкіда́ць, падкі́дваць уве́рх (што-н. лёгкае)

2. (on/off) націска́ць (на кнопку, выключальнік і да т.п.); пстры́каць

3. раззлава́цца; пстры́каць, фы́ркаць

flip over [ˌflɪpˈəʊvə] phr. v.

1. пераго́ртваць (старонкі кнігі)

2. перакулі́цца; перавярну́цца (пра аўтамабіль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пстры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пстрыкаць.

2. каго-што. Кінуць, шпурнуць пстрычка. Іван занёс руку, каб пстрыкнуць прэч не дужа прыемнае гэтае стварэнне [жука]. Быкаў. [Максім] спрытна, нібы між іншым, пстрыкнуў з пальца акурак у ваду. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flick​2 [flɪk] v.

1. пстры́каць, ля́скаць, шчо́ўкаць; зма́хваць;

flick the switch шчо́ўкнуць/пстры́кнуць выключа́льнікам

2. пераго́ртваць, гарта́ць (кнігу, часопіс і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пстра́нга ’страказа’ (ашм., Сл. ПЗБ). Няясна, звяртае на сябе ўвагу адпаведнасць пстр‑, страк‑ (гл. папярэдняе слова), што перадае стракатасць або пырханне (гл. пстрыкаць і стрыкаць), фіналь нагадвае наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

knípsen

1.

vt

1) пстры́каць

Fáhrkarten ~ — кампасці́раваць біле́ты

2) разм. пстры́кнуць, уключы́ць

den Schálter [am Schálter] ~ — пстры́кнуць выключа́льнікам

3) разм. фатаграфава́ць, здыма́ць

2.

vi

1) пстры́каць (пальцамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пстры́канне ср.

1. в разн. знач. щёлканье;

2. брыка́ние, ляга́ние;

3. пры́гание;

4. перен., разг. фы́рканье;

1-4 см. пстры́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)