friendlily

[ˈfrendlɪli]

adv.

па-сябро́ўску, прыя́зна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

courteously [ˈkɜ:tiəsli] adv. ве́тліва, пачці́ва, прыя́зна, даліка́тна; з паша́най, з пава́гай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

affably

[ˈæfəbli]

adv.

ве́тла, ве́тліва, абыхо́дліва; прыя́зна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

friendly [ˈfrendli] adj. (to/towards) сябро́ўскі, дружалю́бны, прыя́зны;

in a friendly way прыя́зна, дружалю́бна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

usposobiony

настроены;

być przyjaźnie (wrogo) ~m do kogo — быць настроеным да каго прыязна (варожа)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heartily

[ˈhɑ:rtɪli]

adv.

1) сардэ́чна, шчы́ра, цёпла, прыя́зна

2) ахво́тна; руплі́ва, дба́йна, з запа́лам (працава́ць)

3) з апэты́там (е́сьці)

4) ца́лкам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kindly​2 [ˈkaɪndli] adv. ласка́ва, прыя́зна; добразычлі́ва;

Will/would you kindly pass the salt? Будзьце ласкавы, перадайце соль;

look kindly on smb. ста́віцца стано́ўча да каго́-н., ухваля́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heartily [ˈhɑ:tɪli] adv.

1. сардэ́чна, шчы́ра; прыя́зна

2. ве́льмі мо́цна;

I am heartily sick of it. Мне гэта смяротна надакучыла.

3. стара́нна, з энтузія́змам;

eat heartily е́сці з апеты́там;

laugh heartily смяя́цца ад душы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пы́са, ‑ы, ж.

1. Ніжняя частка галавы (з губамі і ноздрамі) у жывёл. Карова працягвае пысу, ліжа руку шурпатым цёплым языком. Асіпенка. Конь .. шумна фыркнуў, дакрануўся пысай да вады, але піць не захацеў. Хомчанка. З суседняга пакоя выйшаў сабака, прыязна абцёрся аб мае ногі і паклаў пысу мне на калені. Карпюк. Андрушка трымаў абедзвюма рукамі Лыску за пысу, каб той не брахнуў. Лобан.

2. Разм. груб. Твар. Дзядзька вырывае з маіх рук лыжку, строга загадвае: — Пысу памый! Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́ціць, ‑вечу, ‑веціш, ‑веціць; зак., каго-што.

Уст. Разм. Прыязна, ласкава сустрэць каго‑н., аднесціся да каго‑н. Людзі тут сустрэнуць і прывецяць, Бо не горш, як іншыя, жывуць. Аўрамчык. Бабулька шчыра перажывае, што сама ў гасцях, што не можа прывеціць .. незнаёмага чалавека. Сіпакоў. Я кажу: «Ты даўно на прыкмеце, Мая хата багата і маці прывеціць». Панчанка. // Даць прытулак каму‑н. Не заходзячы ў хату, Ты ведаеш добра наперад, Як цябе тут прывецяць. Кляўко. Цётка Хіма, здаецца, не ведала, дзе пасадзіць Галю з Вадзімкам, што ім даць есці, чым іх прывеціць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)