э́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне аб маралі, яе развіцці, прынцыпах, нормах і ролі ў грамадстве.

2. Сукупнасць норм паводзін, мараль якой-н. грамадскай групы.

Навуковая э.

|| прым. эты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

добраахво́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць добраахвотнага, уласная воля як асноўны стымул да дзеяння. Аб’яднанне на прынцыпах добраахвотнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыялінгвісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сацыялінгвістыкі, грунтуецца на яе прынцыпах. Сацыялінгвістычны падыход. Сацыялінгвістычныя даныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабраво́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дабравольнага, уласнае жаданне як стымул да якога‑н. дзеяння. Аб’яднацца на прынцыпах дабравольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуко́вы, -ая, -ае.

1. гл. навука.

2. Заснаваны на прынцыпах навукі, які адпавядае патрабаванням навукі.

Навуковая тэорыя.

Навуковае адкрыццё.

3. Заняты распрацоўкай пытанняў якой-н. навукі, арганізацыяй работы ў пэўнай галіне ведаў.

Н. супрацоўнік.

Н. ўстанова.

|| наз. навуко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сацыялісты́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да сацыялізму, заснаваны на прынцыпах сацыялізму, які ажыццяўляе сацыялізм; які прасякнуты ідэямі сацыялізму, выражае іх.

Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік.

Сацыялістычныя краіны.

Сацыялістычная эканоміка.

Сацыялістычная гаспадарка.

С. гуманізм.

2. Які мае адносіны да сацыял-дэмакратыі.

С. інтэрнацыянал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабраво́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выконваецца па добрай волі, без прымусу; добраахвотны. Дабравольны ўзнос. Дабравольны пачын. // Заснаваны на прынцыпах узаемнай згоды. Дабравольнае аб’яднанне народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натурфіласо́фія, ‑і, ж.

Філасофія прыроды, вучэнне, якое спрабавала даць закончаную сістэму ведаў аб прыродзе, грунтуючыся не на доследных даных навук, а на абстрактных прынцыпах філасофіі.

[Ням. Naturphilosophie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Заснаваны на прынцыпах манаполіі. Манапалістычныя прыбыткі.

2. Які мае адносіны да манаполіі (у 2 знач.). Трэсты, канцэрны, картэлі з’яўляюцца манапалістычнымі саюзамі капіталістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кааліцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кааліцыі (у 1 знач.). Кааліцыйны дагавор. Кааліцыйныя дзяржавы.

2. Утвораны на прынцыпах кааліцыі (у 2 знач.). Кааліцыйны ўрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)