задавальне́нне, -я, н.

1. гл. задаволіць.

2. Прыемнае пачуццё ад паспяховага ажыццяўлення, завяршэння чаго-н.

Атрымаць поўнае з. ад работы.

Пачуццё задавальнення.

Прыняць просьбу з задавальненнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хараство́, -а́, н.

1. Сукупнасць якасцей, якія прыносяць задавальненне, асалоду зроку, слыху; усё прыгожае і прыемнае.

Якое х. вакол!

2. Краса, прыгажосць, чароўнасць.

Х. прыглядзіцца, а розум прыгадзіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bonus [ˈbəʊnəs] n.

1. прэ́мія; бо́нус

2. дада́так; прые́мнае дапаўне́нне (да чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; незак., каго-што.

1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку¹.

Л. дзіця.

2. Пяшчотна дакранацца да каго-н., чаго-н., гладзіць.

Л. сабаку.

3. перан. Песціць, выклікаць прыемнае адчуванне.

Сонца л. твар.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампліме́нт

(фр. compliment)

пахвала каму-н., сказаная з мэтай зрабіць прыемнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сюрпры́з

(фр. surprise)

1) прыемнае нечаканае здарэнне, нечаканасць;

2) нечаканы падарунак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

oasis [əʊˈeɪsɪs] n. (pl. oases)

1. аа́зіс

2. аа́зіс, прыста́нішча, прые́мнае выключэ́нне (на агульным шэрым фоне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аванта́жны

(ад фр. avantage = перавага)

уст. які стварае прыемнае ўражанне знешнасцю, прывабны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца; незак., на што, з інф. і без дап.

Неахвотна расходаваць, аддаваць; быць празмерна ашчадным.

С. на пачастунак.

Не с. на добрыя словы (перан.: лёгка гаварыць каму-н. прыемнае).

|| зак. паскупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгажо́сць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Сукупнасць якасцей, што прыносяць асалоду позірку, слыху; усё прыгожае, чароўнае.

Горад выключнай прыгажосці.

Вызначацца прыгажосцю.

2. мн. Прыгожыя, чароўныя мясціны.

Прыгажосці прыроды.

3. толькі Н. Пра што-н. прыемнае, што прыносіць задавальненне (разм.).

Надыхаліся лясным паветрам, адпачылі.

П.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)