прима́тывать несов., в разн. знач. прымо́тваць; (привязывать — ещё) прывя́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прывязваць — прывязаць (у 1 знач.) і прывязвацца — прывязацца (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аліга́т

(ад лац. alligare = прывязваць)

кніга, прыплеценая да іншай кнігі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

привя́зывать несов.

1. прывя́зваць;

2. стр., архит. прывя́зваць;

3. перен. (располагать, склонять к себе) схіля́ць; (вызывать, внушать чувство привязанности) выкліка́ць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлекать) прыва́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прича́ливать несов.

1. (привязывать) прыча́льваць, прывя́зваць;

прича́ливать ба́рку к бе́регу прыча́льваць (прывя́зваць) ба́рку да бе́рага;

2. (приставать) прыча́льваць, прыстава́ць;

парохо́д прича́ливал к при́стани парахо́д прыча́льваў (прыстава́ў) да пры́стані;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cumować

незак. прычальваць; прывязваць судна (лодку) прычалам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мацава́ць

(польск. mocować)

1) трывала прымацоўваць;

2) моцна прывязваць, замацоўваць;

3) перан. рабіць моцным, узмацняць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

áufschnüren

vt

1) расшнуро́ўваць

2) прывя́зваць шнурко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tether​2 [ˈteðə] v. прывя́зваць (жывёліну);

He tethered his horse to a tree. Ён прывязаў каня да дрэва.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыкадо́ліцца ’прыладзіцца’ (Касп.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад незафіксаванага *кадо́ліць/кадо́ліцца, параўн. рус. арханг. кодо́лить ’прывязваць каня на пашы’, якія ад кадо́л/кадо́ла ’вяроўка (рознага прызначэння)’ (гл.), што, магчыма, сведчыць пра запазычанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)