папрыбяга́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Прыбегчы — пра ўсіх, многіх.

Папрыбягалі дзеці са школы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыбяга́ць, ‑ае; безас. зак., каго.

Прыбегчы ў вялікай колькасці. Напрыбягала дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przybiec

зак. прыбегчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadbiec

зак. падбегчы, прыбегчы;

nadbiec na czas — прыбегчы ў час;

nadbiec na koniec bójki — прыбегчы пад канец бойкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папрыбяга́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Прыбегчы — пра ўсіх, многіх. [Параска:] — У печы выпалю, каб цяплей было. Заўтра дзеці папрыбягаюць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытру́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Трушком прыбегчы, прыехаць. Не паспеў я працерці вочы, як на двор прытрухала цётка Зенька. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыбягны́, прыбыгны́й ’пазашлюбнае дзіця’ (кам., ЛА, 3). Да прыбе́гчы, прыбяга́ць з метафарычным пераносам значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысаката́ць ’прыбегчы’ (пух., Жд. 1). Да гукапераймальнага саката́ць (гл.), параўн. пасаката́ць ’хутка паехаць’ (Шат., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przypędzić

зак.

1. прыгнаць;

2. прыбегчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)