unpractical

[ʌnˈpræktɪkəl]

adj.

непракты́чны; нерэа́льны; практы́чна бескары́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

virtually [ˈvɜ:tʃuəli] adj. факты́чна, сапраўды́, на са́май спра́ве;

virtually the same практы́чна адно́лькавы, той са́мы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

virtually

[ˈvɜ:rtʃuəli]

adv.

1) практы́чна, факты́чна, ама́ль што

2) віртуа́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

viable [ˈvaɪəbl] adj. практы́чна здзяйсня́льны, ажыццяві́мы;

a viable agreement жыццяздо́льная дамо́ўленасць;

a viable method здзяйсня́льны ме́тад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прагматы́зм, -у, м.

1. Плынь у філасофіі, якая адмаўляе неабходнасць пазнання аб’ектыўных законаў рэчаіснасці і прызнае ісцінай толькі тое, што дае практычна карысныя вынікі.

2. У гістарычнай навуцы: кірунак, які абмяжоўваецца апісаннем падзей у іх знешняй сувязі і паслядоўнасці без раскрыцця заканамернасцей іх развіцця.

|| прым. прагматы́чны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкана́ўчы, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляе выкананне рашэнняў, пастаноў заканадаўчых органаў, практычна кіруе чым-н.

Выканаўчая ўлада.

В. камітэт.

В. ліст (дакумент, па якім ажыццяўляецца судовае рашэнне).

2. Які мае адносіны да выканаўцы — да таго, хто выступае з выкананнем якога-н. мастацкага твора.

Індывідуальная выканаўчая манера.

|| наз. выкана́ўчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

practically

[ˈpræktɪkli]

adv.

1) факты́чна, на спра́ве

2) informal ама́ль, блізу́

3) практы́чна, мэтазго́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзе́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзелавіты, дзелавы. Добры.. [Рудаў] чалавек, дзельны і чулы, гаворыць канкрэтна. Пташнікаў.

2. Практычна карысны; істотны; слушны. Надзя наогул яшчэ нікому не дала дзельнай парады, і таму толькі паціскала плячамі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

політэхні́зм

(ад полі- + гр. techne = майстэрства)

сістэма навучання, пры якой тэарэтычна і практычна знаёмяцца з асноўнымі галінамі вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

невычарпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які практычна цяжка вычарпаць, выкарыстаць поўнасцю; вельмі багаты. Запасы ў атмасферы невычарпальныя. □ Сваёй назвай .. [Салігорск] абавязак невычарпальным скарбам калійнай і каменнай солі. «Маладосць». // Бязмежны. Невычарпальныя магчымасці. □ Энтузіязм камсамольцаў і моладзі быў невычарпальны. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)