ску́пшчына, ‑ы, ж.

Выбарчы прадстаўнічы орган дзяржаўнай улады ў Югаславіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przedstawicielski

прадстаўнічы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сельсаве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: сельскі Савет народных дэпутатаў — прадстаўнічы орган дзяржаўнай улады ў сельскім раёне.

Звярнуцца за даведкай у с.

|| прым. сельсаве́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

представи́тельный

1. прадстаўні́чы; (парламентарный) парламента́рны;

представи́тельное собра́ние прадстаўні́чы сход;

представи́тельный о́браз правле́ния полит. парламента́рны спо́саб (лад) праўле́ння;

2. (о внешности) пава́жны; (осанистый) самаві́ты;

представи́тельный челове́к пава́жны (самаві́ты) чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сейм, ‑а, м.

1. Саслоўна-прадстаўнічы орган у феадальнай Польшчы, Літве, Чэхіі і некаторых іншых дзяржавах Усходняй Еўропы.

2. Назва вышэйшага органа дзяржаўнай улады ў Польскай Народнай Рэспубліцы.

[Польск. sejm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́пшчына

(серб. skupština)

выбарны прадстаўнічы орган дзяржаўнай улады ў Югаславіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канве́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Гіст. Назва выбарных органаў з асобымі заканадаўчымі паўнамоцтвамі ў некаторых краінах.

•••

Нацыянальны канвент — нацыянальны сход, вышэйшы прадстаўнічы орган у Францыі ў часы буржуазнай рэвалюцыі канца 18 ст.

[Ад лац. conventus — сход.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

repräsentatív

a рэпрэзентатыўны, прадстаўні́чы;

~er Spíeler ігро́к збо́рнай кама́нды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лімузі́н

(фр. limousine)

вялікі прадстаўнічы легкавы аўтамабіль з закрытым кузавам, забяспечаным шкляной перагародкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

салі́дны, -ая, -ае.

1. Трывалы, надзейны, добра зроблены.

Салідная пабудова.

2. Грунтоўны, важны, глыбокі, сур’ёзны, прадстаўнічы.

Салідная фігура.

Салідная ўстанова.

Салідная адукацыя.

3. Пра ўзрост: не малады, сталы.

Жанчына саліднага ўзросту.

4. Значны па велічыні, памеры, сіле і пад.

Салідныя грошы.

5. Мажны, поўны (пра чалавека).

Саліднай камплекцыі.

|| наз. салі́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)