пропесо́чивать несов., прост. прапясо́чваць, прабіра́ць, адчы́тваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
strofować
зак. прабіраць, адчытваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прабіра́нне ср., разг. отчи́тывание; прораба́тывание, прорабо́тка ж.; пропеча́тывание; см. прабіра́ць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прабо́рка ’прачуханка’ (ТСБМ, Шат.). Да прабіра́ць ’даваць прачуханку’, прабраць < браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прайма́ць ’прабіраць, пранізваць (пра мароз, холад, вецер і пад.); глыбока, моцна дзейнічаць, рабіць вялікае ўражанне на каго-небудзь’ (ТСБМ), ’прасоўваць (нітку) праз ігольнае вушка’, ’пранікаць (аб ветры, марозу)’ (Нас.), пройма́ць ’праймаць, прабіраць’ (ТС), зак. тр. пройняты ’спехам прашыць, прыхапіць ніткай’ (Клім.), ст.-бел. проимати ’разабраць, зрабіць у чым-небудзь адтуліну’. Прыставачны дзеяслоў ад імаць (гл.). З семантычных паралеляў параўн. рус. пронимать ’прабіраць (аб холадзе)’ і ўкр. пройма́ти ’абхапіць (аб холадзе); прасоўваць нітку (у іголку)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
взгрева́ть несов., прост. грэць, прабіра́ць, дава́ць ла́зню (ды́хту).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прабо́р ’лінія, якая ўтвараецца на галаве, калі расчасаць на два бакі валасы’ (ТСБМ). Рус. пробо́р ’тс’. Да прабіраць < прабра́ць < браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
castigate
[ˈkæstɪgeɪt]
v.t.
1) суро́ва крытыкава́ць, прабіра́ць
2) кара́ць, дысцыплінава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
разубира́ть несов., уст., прост. прабіра́ць, убіра́ць; (выряжать) выстро́йваць; (разодевать) разадзява́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.
1. каго-што. Церці мылам з вадою.
М. рукі.
2. што. Распускаць мыла ў вадзе.
М. ваду.
◊
Мыліць (намыліць) шыю каму (разм.) —
1) біць каго-н., сурова распраўляцца;
2) моцна прабіраць каго-н., строга выгаворваць.
|| зак. намы́ліць, -лю, -ліш, -ліць.
|| звар. мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.); зак. намы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)