Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
по́лька
(чэш. polka)
танец у хуткім тэмпе, а таксама музыка да гэтага танца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
По́лька ’танец у хуткім тэмпе’ (ТСБМ). Найбольш імаверна ад чэш. půlka, polovina ’палова’, магчыма, сцяжэнне ад půlkrok ’паўкрок’, бо назва паходзіць ад паўтактавага памеру (Брукнер, 682; Чарных, 2, 55). Неверагодная думка пра тое, што танец з’явіўся ў Празе ў 1831 г. і названы ў знак салідарнасці з палякамі (Голуб-Копечны, 285; Фасмер, 3, 321), бо першыя згадкі пра яго як пра бальны танец — у 1825 г., а ў 40‑я гады XIX ст. ён набыў папулярнасць у Расі і, арганічна ўвайшоў у беларускую народную харэаграфію, бо ў беларускім фальклоры існавалі танцы накшталт полькі (Чурко, 229). Банькоўскі (2, 688) не выключае, што крыніцай магло быць скажонае *folka ад ням. Volkstanz, паколькі танец папулярызавалі як tschechischer Volkstanz.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паля́кі, -аў, адз. -ля́к, -а, м.
Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы.
|| ж. по́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.
|| прым. по́льскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Мазур-полька, мазурко́вая полька ’від полькі-мазуркі, якую танцавалі трасучыся’ (капыл., Жыв. сл.; круп., Сл. ПЗБ). Да мазур 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паля́чка ж., см. по́лька I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Pole [pəʊl] n. паля́к; по́лька
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
polka1 [ˈpɒlkə] n. по́лька (танец)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
трасу́ха, -і, ДМ -су́се, ж.
Беларускі старадаўні народны танец, які ў 19 ст. зліўся з полькай.
Скакаць трасуху.
Полька-т.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)