пла́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пла́ўка |
пла́ўкі |
| Р. |
пла́ўкі |
пла́вак |
| Д. |
пла́ўцы |
пла́ўкам |
| В. |
пла́ўку |
пла́ўкі |
| Т. |
пла́ўкай пла́ўкаю |
пла́ўкамі |
| М. |
пла́ўцы |
пла́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плаво́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плаво́к |
плаўкі́ |
| Р. |
плаўка́ |
плаўко́ў |
| Д. |
плаўку́ |
плаўка́м |
| В. |
плаво́к |
плаўкі́ |
| Т. |
плаўко́м |
плаўка́мі |
| М. |
плаўку́ |
плаўка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напла́віць, -пла́ўлю, -пла́віш, -пла́віць; -пла́ўлены; зак., што і чаго.
1. Прырабіць шляхам плаўкі.
2. Прыгатаваць шляхам плаўкі нейкую колькасць чаго-н.
Н. свінцу.
|| незак. наплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. напла́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. напла́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плаво́к, плаўка́, мн. плаўкі́, плаўко́ў, м.
Тое, што і паплавок.
|| прым. плаво́чны, -ая, -ае і плаўко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
swimming trunks [ˈswɪmɪŋˌtrʌŋks] n. pl. пла́ўкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
trunks [trʌŋks] n. pl. спарты́ўныя трусы́; пла́ўкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
плаві́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да плаўкі (у 1 знач.). Плавільны цэх. // Які служыць для плаўкі. Плавільная печ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́вки спорт. пла́ўкі, род. пла́вак ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што і чаго.
1. Прырабіць шляхам плаўкі. Наплавіць на паверхню метал.
2. Прыгатаваць шляхам плаўкі нейкую колькасць чаго‑н. Наплавіць свінцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)