weeper [ˈwi:pə] n. пла́кса; плаксу́н; плаксу́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раву́н

‘плакса’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раву́н равуны́
Р. равуна́ равуно́ў
Д. равуну́ равуна́м
В. равуна́ равуно́ў
Т. равуно́м равуна́мі
М. равуне́ равуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плаксу́ха ж., разг., неодобр. пла́кса; рёва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́ўза м. и ж., обл. пла́кса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́мза, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, -ай (-аю), ж., мн. -ы, румз і -аў (разм., неадабр.).

Чалавек, які многа і часта плача; плакса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

реву́н​II (плакса) разг. раву́н, -на́ м., ру́мза, -зы м., пла́кса, -сы м., плаксу́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаксу́н, -на́ м., разг., неодобр. пла́кса; рёва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́мза м. и ж., разг. пла́кса, ню́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаксу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто часта плача, плакса. [Стары:] — А вось гэты плаксун, — ён кіўнуў у бок калыскі, — са мной застаўся. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Flénner

m -s, - пла́кса, ндцік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)