ко́стачкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае костачку (у 4 знач.); з костачкай. Костачкавыя плады. // у знач. наз. ко́стачкавыя, ‑ых. Пладовыя расліны, плод якіх мае адну костачку з семем, напрыклад: вішня, сліва, абрыкос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыносіць прыдатныя для яды плады. Пладовыя дрэвы.

2. Прыгатаваны з пладоў; у склад якога ўваходзяць плады. Пладовы цукар. Пладовае віно.

3. У складзе якога маюцца органы размнажэння, апладненяя (пра расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́трусавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цытрусаў. Цытрусавыя расліны. Цытрусавыя плантацыі.

2. у знач. наз. цы́трусавыя, ‑ых. Вечназялёныя субтрапічныя і трапічныя пладовыя расліны, да якіх адносяцца лімоны, апельсіны, мандарыны і пад. Культывацыя цытрусавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Südfrucht

f -, -früchte

1) паўднёвы плод

2) pl субтрапі́чныя пладо́выя культу́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гі́фы

(гр. hyphe = тканіна, павуціна)

ніткападобныя ўтварэнні, якія ўтвараюць грыбніцу (міцэлій) і пладовыя целы грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філёбіус

(н.-лац. phyllobius)

жук сям. даўганосікаў; пашкоджвае пладовыя і лясныя дрэвы і кусты; даўганосік ліставы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цыка́да

(лац. cicada)

хобатнае насякомае атрада раўнакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне; корміцца сокамі раслін, шкодзіць збожжавыя культуры, пладовыя дрэвы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АХА́РЫУС (Acharius) Эрык

(10.10.1757, г. Еўле, Швецыя — 14.8.1819),

шведскі батанік і медык. Праф. у Вадстэне. Распрацаваў першую класіфікацыю, у якой улічыў дыягнастычную прыкмету грыбоў — пладовыя целы. Увёў шэраг тэрмінаў, што ўжываюцца пры марфалагічных апісаннях лішайнікаў.

т. 2, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ано́на​2

(н.-лац. annona)

дрэвавая або кустовая расліна сям. анонавых, пашыраная ў тропіках і субтропіках Амерыкі і Афрыкі; многія віды разводзяцца як пладовыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

przetwór, ~oru

przetw|ór

м.

1. прадукт перапрацоўкі; фабрыкат;

~ory owocowe — пладовыя прадукты; кансервы;

2. хім. прэпарат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)