напе́сціцца, ‑пешчуся, ‑песцішся, ‑песціцца; зак.

Разм. Уволю, доўга папесціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папе́сціцца, ‑пешчуся, ‑песцішся, ‑песціцца; зак.

Песціцца некаторы час. Так добра там, прылёгшы на пясок, Папесціцца ружовым летнім ранкам! Колас. [Бацька:] — Раненька, калі сонца прыгрэе ды ціха навокал, цецерукі любяць папесціцца ў пясочку. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распе́сціцца, ‑пешчуся, ‑песцішся, ‑песціцца; зак.

Разм. Стаць занадта спешчаным, капрызным, распусным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ставацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак.

Тое, што і песціцца. Пеставацца ў пасцелі не было калі — вунь жонка нешта ўжо смажыць на снеданне. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Куне́жыцца ’песціцца’ (Сцяшк., Ян.). Да нежыцца (ку‑ прэфіксацыя).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пясту́н, пестуна, м.

1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.

2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць. [Алень] прыблудзіўся на батарэю яшчэ зімой і, як расказваюць, быў пестуном гарматных разлікаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

избало́вываться

1. пе́сціцца, распе́шчвацца; ба́лавацца, разбало́ўвацца; разду́рвацца;

2. страд. распе́шчвацца, разбало́ўвацца; разду́рвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áalen

1.

vi лаві́ць вугро́ў

2.

(sich)

разм. паця́гвацца, пе́сціцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разне́живаться

1. (поддаваться неге) распе́шчвацца, пе́сціцца;

2. расчу́львацца; см. разне́житься;

3. страд. распе́шчвацца; расчу́львацца; см. разне́живать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лёста ’дабразычлівая, вельмі памяркоўная дзяўчына’ (глус., Янк. Мат.), укр. жытом. лʼоста ’пястун’. Да прасл. Ibstь ’ліслівасць’. Параўн. таксама бел. лёсціцца ’песціцца, лашчыцца, мілавацца; намагацца лёсткамі здабыць прыхільнасць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)